Χριστούγεννα, η γέννησις ή καλύτερα η θύμηση του Καλού, του ιδεατού Εαυτού, αυτού που το καλό γεννά καλό, αρκεί να το «θυμόμαστε», να είμαστε συνειδητοί ή αλλιώς τα Χριστούγεννα είναι η μέρα που ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να βοηθήσει τον άνθρωπο να γίνει Θεός.
Χρυσός, σμύρνα και λιβάνι. Tα Δώρα. Δώρα που δεν χάνουν τις φυσικές τους ιδιότητες με το πέρασμα του χρόνου. Δώρα συμβολικά, για να δείξουν ότι έτσι αναλλοίωτο πρέπει να παραμένει μέσα μας, ότι αξίζει.
Έρχονται Χριστούγεννα λοιπόν και τι βλέπουμε γύρω μας; Κοσμοπλημμύρα στα εμπορικά κέντρα, τρέχουν όλοι, ψάχνοντας δώρα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αποκλειστικό θέμα των τηλεοπτικών εκπομπών, το τέλειο στόλισμα, το τέλειο ρεβεγιόν, το τέλειο ταξίδι.
Και αν τους ρωτήσεις προς τι όλη αυτή η κοσμοχαλασιά, θα πάρεις την κλασική απάντηση: μα…, Χριστούγεννα έρχονται, «πρέπει» να ακολουθήσουμε τα έθιμά μας, να στολίσουμε, να φάμε όλοι μαζί, να είμαστε χαρούμενοι. «Πρέπει» να περάσουμε καλά.
Συμφωνώ, έτσι είναι, αλλά «πρέπει»; Ή μήπως κάπου το έχουμε χάσει ;
Μήπως φταίνε τα χρόνια που πέρασαν και πήραν μαζί τους το πραγματικό νόημα των γιορτών, μήπως πάλι φταίμε εμείς που στην αναζήτηση μιας αλλαγής που θα μας βγάλει από την ρουτίνα, αγκαλιάζουμε κάθε «μοδάτη» ανοησία που μας σερβίρουν;
Ή μήπως φταίνε σκέψεις όπως: «κοίτα πόσο καλά περνάνε οι άλλοι, έτσι θα ήθελα και εγώ», ή «πόσο καλά πέρναγα εγώ στο παρελθόν, και τώρα δυστυχώς πρέπει να περάσω κάπως αλλιώς», ανακινώντας συναισθήματα μελαγχολίας και άγχους.
Σαν κάποιος να μας «επιβάλει» να εκπληρώσουμε όλα αυτά που «πρέπει», για να είμαστε μέσα στο πνεύμα της γιορτής και να είμαστε χαρούμενοι.
Είμαστε όμως; Και ποιο τελικά είναι το πνεύμα της γιορτής αυτής; Ποιο το νόημα;
Μα κάθε γιορτή, έχει ένα νόημα, κάτι βαθύτερο για να νοιώσουμε, που θα κρατήσει μέχρι την επόμενη χρονιά και δεν θα σβήσει μαζί με τα λαμπιόνια.
Σίγουρα το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι οι κούφιες ευχές, ούτε όλο αυτό το εμπορικό πανηγύρι, οι μέχρις εξαντλήσεως «εορτασμοί», ούτε να επιβάλλουμε στον εαυτό μας να δείχνουμε χαρούμενοι.
Έχουμε ποτέ σκεφτεί πόσο επηρεάζουν τη ζωή μας όλες αυτές οι προσδοκίες που μας έχουν καλλιεργηθεί περί φαντασμαγορικών Χριστουγέννων και την απογοήτευση που αισθανόμαστε όταν δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως στην τηλεόραση.
Δεν λέω να μην γιορτάσουμε, λέω να δώσουμε ένα ΝΟΗΜΑ σ’ αυτή τη γιορτή και σε ότι κάνουμε. Να στολίσουμε, νοιώθοντας ότι δίνουμε λαμπρότητα σε κάτι σημαντικό που έρχεται, να ευχηθούμε, νοιώθοντας ότι η ιδιαίτερη ευχή μας, αγγίζει την ψυχή του άλλου, να κάνουμε δώρα που να έχουν κάποιο συμβολισμό, για αυτόν που θα τα δεχθεί, να βρεθούμε στο γιορτινό τραπέζι, νοιώθοντας ότι είναι μια ευκαιρία να έρθουμε πραγματικά κοντά με τους ανθρώπους μας.
Ναι, να γιορτάσουμε όλοι μαζί, να γιορτάσουμε την απόφασή μας να αλλάξουμε ότι δεν λειτουργεί, να γιορτάσουμε την πίστη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν επειδή το θέλουμε εμείς, να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να κάνουμε σχέδια, όνειρα, με πίστη, με αγάπη, με ανοικτή καρδιά, που δεν θα την κρατάμε όσο πιο απασχολημένη μπορούμε για να μην αισθάνεται και να ξεχνάει το σκοτάδι που θα ξαναγυρίσει μόλις σβήσουν τα φώτα της γιορτής.
Να γιορτάσουμε αφήνοντας να βγει από την καρδιά μας ένα φως που θα σκεπάσει το φως από όλα τα λαμπιόνια της γης.
Τέτοιες γιορτές δεν τελειώνουν, μέσα μας ζουν, γιατί μέσα μας ζει ότι αισθανθήκαμε αυθεντικά και όχι επειδή έπρεπε, γιατί αυτό το νόημα της αγάπης, της σύνδεσης με τους συνανθρώπους μας θα ανακαλούμε κάθε φορά που θα δυσκολευόμαστε.
Ας φτιάξουμε φέτος τη δική μας γιορτή. Ας αφήσουμε τη φαντασία μας να τη δημιουργήσει. Πως θα ήταν; Τι θα ήθελες να ζήσεις; Πως θα ζέσταινες τους ανθρώπους γύρω σου; Πως θα τους έκανες να αισθανθούν ότι είναι ξεχωριστοί για σένα; Πως θα τους έδειχνες ότι μπορείς να συγχωρείς; Πως θα έδινες ένα ιδιαίτερο νόημα, διαφορετικό κάθε χρονιά, ώστε μετά από χρόνια να λες: «θυμάσαι εκείνα τα Χριστούγεννα που νοιώσαμε…» και όχι «θυμάσαι τα Χριστούγεννα του 2018 που…».
Σας εύχομαι κάθε λεπτό αυτών των Χριστουγέννων, τα μάτια σας να γίνουν ένα με την ψυχή σας, για να βλέπετε ότι πραγματικά φωτίζεται από το φως που βγαίνει από την καρδιά σας.
Καλά Χριστούγεννα!
Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης, εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό, ως εκπαιδεύτρια. Είναι πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας.
T: 2109650947 Mob: 6937336686 E-mail: eayfanti@gmail.com FB: Eleni Aifanti – Life Coaching Instagram: aifanti
