Η είδηση έγινε γνωστή μεσοβδόμαδα διά στόματος Γιάννης Μώραλη. Το ιστορικό παζάρι του Πειραιά φεύγει από την Αλιπέδου και την πλατεία Ιπποδαμείας. Μετακομίζει σε χώρο πίσω από το παλιό εργοστάσιο του Ρετσίνα, δίπλα από τις γραμμές του προαστιακού.
Τη γνωστοποίηση έκανε ο Δήμαρχος Πειραιά μιλώντας στο Δημοτικό Συμβούλιο. Είπε μεταξύ άλλων ότι η μεταφορά του παζαριού κρίνεται επιβεβλημένη καθώς πλέον δεν χωρούν οι πάγκοι των εμπόρων. Το πιθανότερο, σύμφωνα με το kanaliena, είναι να μεταφερθεί στην οδό Αγ. Φιλίππου από τη διασταύρωση της Υμηττού μέχρι περίπου τις μπάρες των γραμμών του σιδηροδρόμου της οδού Ρετσίνα.
Όπως είπε ο κ. Μώραλης, ο χώρος αυτός είναι 4-5 στρέμματα, ανήκει στον ΟΣΕ και ένα κομμάτι του στην Εθνική Τράπεζα, ενώ μέχρι τώρα ήταν γεμάτος μπάζα και φερτά υλικά από κλαδέματα δένδρων. Συνεργεία του Δήμου ήδη καθαρίζουν τον χώρο.
Τι είναι όμως το εργοστάσιο του Ρετσίνα;
Σύμφωνα με τη βικιπεδια, η Ρετσίνα είναι το εργατικό κέντρο του Πειραιά και το επίκεντρο ολόκληρου του βιομηχανικού Πειραιά. Η παλιότερη ονομασία της περιοχής ήταν Λεύκα όπως λέγεται πολλές φορές και σήμερα. Το όνομα Ρετσίνα το πήρε από το μεγάλο εργοστάσιο που κατασκευάστηκε στην περιοχή από την επιφανή Πειραϊκή οικογένεια Ρετσίνα τον 19ο αιώνα.
Η θέση
Συνορεύει στα ανατολικά με τα Καμίνια, στα βόρεια με την Παλαιά Κοκκινιά. Στα δυτικά με τον Παπαστράτο με όρια τις σιδηροδρομικές γραμμές του ΟΣΕ και στα νότια με την Γούβα του Βάβουλα και τα Παλιατζίδικα με όριο τις σιδηροδρομικές γραμμές του ΗΣΑΠ. Περικλείεται στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ των Σιδηροδρομικών γραμμών του ΗΣΑΠ, των σιδηροδρομικών γραμμών του ΟΣΕ και της Οδού Θηβών ακριβώς δυτικά των Καμινίων. Η περιοχή είναι διάσπαρτη από εργοστάσια, συνεργεία και μηχανουργεία πολλά από τα οποία σήμερα υπολειτουργούν ή έχουν κλείσει.
Το εργοστάσιο Ρετσίνα
Το εργοστάσιο Ρετσίνα αποτελούσε για έναν περίπου αιώνα την μεγαλύτερη κλωστουφαντουργική εταιρεία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Απασχολούσε χιλιάδες εργατικά χέρια. Η κλωστοϋφαντουργία Ρετσίνα ιδρύθηκε το 1872 στον Πειραιά από τους αδελφούς Θεόδωρο, Αλέξανδρο και Δημήτριο Ρετσίνα. Ήταν γιοι του εμπόρου και ποτοποιού Γεωργίου Ρετσίνα από το Άργος. Ήταν ένας από τους πρώτους οικιστές της πόλης. Ο Θεόδωρος Ρετσίνας σημαντική πολιτική προσωπικότητα είχε διατελέσει δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, δήμαρχος της πόλης την περίοδο (1887 – 1895). Επίσης, βουλευτής Πειραιά το 1899 με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Τα ερείπια της πρώην μεγάλης βιομηχανίας της οικογένειας Ρετσίνα βρίσκονται στο μεγάλο τρίγωνο μεταξύ της Οδού Θηβών, της Οδού Υμηττού και των σιδηροδρομικών γραμμών του ΟΣΕ.
Τα τέσσερα εργοστάσια και η παρακμή
Η οικογένεια Ρετσίνα μετά το 1890 κατασκεύασε άλλα 4 μεγάλα εργοστάσια σε διάφορα άλλα σημεία του Πειραιά όπως στο Νέο Φάληρο, στον Άγιο Διονύσιο, στα Μανιάτικα και στην γέφυρα Ιπποδάμειας. Το 1925 η επιχείρηση Ρετσίνα έγινε ανώνυμος εταιρεία και στην συνέχεια πέρασε από την ατμοκίνηση στην πετρελαιοκίνηση. Τα προϊόντα της επιχείρησης Ρετσίνα βαμβακερά νήματα και υφάσματα γερά και φθηνά σε μεγάλη κατανάλωση από τις κατώτερες τάξεις που ζούσαν γύρω από την περιοχή, λειτουργούσαν κανονικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950 τότε ξεκίνησε η διαδικασία ενοποίησης τους. Τα 4 άλλα εργοστάσια του Πειραιά πουλήθηκαν και κατεδαφίστηκαν το 1957. Όλες οι δραστηριότητες της οικογένειας συγκεντρώθηκαν στο πρώτο εργοστάσιο της Λεύκας. Νέα ανάκαμψη του εργοστασίου είχαμε μετά το 1960 υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Κ. Δρούλια με σύγχρονο εξοπλισμό αλλά τα οικονομικά προβλήματα ήταν μεγάλα σταδιακά έφεραν κάμψη και το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου το 1981. Τα κτίρια του εργοστασίου θεωρήθηκαν διατηρητέα μνημεία. Απαγορεύτηκε η κατεδάφιση τους παρά τις προσπάθειες κάποιων επιχειρηματιών αλλά μια πυρκαγιά το 2003 τα κατέστρεψε σε σημαντικό βαθμό.
