Συνέντευξη στη Δήμητρα Βγενά
Photo Credits: Γιώργος Κασαπίδης
Συναντηθήκαμε λίγο μετά την αποχώρηση της από την “Φάρμα”. Στην ζωή της είχε πολλούς ρόλους τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο και στην ζωή, μητέρα, σύζυγος, γυναίκα, ηθοποιός. Ο τελευταίος ρόλος που κλήθηκε να κάνει ήταν αυτός της αγρότισσας και αν θέλετε τη γνώμη μου της πήγαινε πολύ! Moto της; “Είμαστε ότι τρώμε!”. Η Σοφία Παυλίδου είναι μια γυναίκα που τα έχει βρει με τον εαυτό της, ξεχειλίζει από θετική ενέργεια, και μιλάει όταν πραγματικά έχει κάτι να πει! Συζητάμε για το ελληνικό #metoo, την ενεργειακή διατροφή, τον εγκλεισμό λόγω covid, το κοινωνικό πείραμα των ριάλιτι, ενώ αναφέρεται με απίστευτη χαρά και στην νέα παράσταση που θα συμμετάσχει φέτος το καλοκαίρι!
Σε συναντάμε μετά την συμμετοχή σου στη Φάρμα. Πως αποφάσισες να πεις το “ναι”; Έπαιξε ρόλο η απραξία της καραντίνας;
Ο κύριος λόγος ήταν η απραξία της καραντίνας! Το γεγονός ότι είχαμε κλειστεί σε ένα διαμέρισμα με πολύ λίγες συναναστροφές, οπότε όταν ήρθε η πρόταση για τη Φάρμα, πέταξα τη σκούφια μου θα έλεγα. Ήταν μια ευκαιρία να είμαι με πολύ κόσμο, να είμαι κοντά στη φύση και να κάνω κάτι διαφορετικό. Αν μου έλεγες πριν κάποια χρόνια, ότι θα βρεθώ σε μια φάρμα και θα κάνεις αυτές τις δουλειές, θα σου έλεγα αποκλείεται! Ήταν όμως μια πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή εμπειρία και χαίρομαι πάρα πολύ που την έζησα.
Τώρα που το έζησες εκ των έσω, ποια η γνώμη σου για τα ριάλιτι; Βγαίνει σε αυτά ο αληθινός σου χαρακτήρας;
Τις συνθήκες γι’ αυτό το κοινωνικό πείραμα, γιατί αυτό είναι τα ριάλιτι, όπου θα βρίσκεσαι κλεισμένος κάπου, με άτομα που δεν γνωρίζεις από πριν σε συνδυασμό με την πείνα, δεν βγάζουν τον αληθινό σου εαυτό αλλά τον εαυτό σου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ο εγκλεισμός δεν βοηθάει να βγάλεις τον αληθινό σου εαυτό, γιατί δεν υπάρχει μια στιγμή χαλάρωσης, μια στιγμή που θα ξεφύγει το μυαλό σου, να πάρεις ένα τηλέφωνο. Όλα αυτά λοιπόν σε επηρεάζουν αρνητικά. Το συγκεκριμένο ριάλιτι είχε έντονη πίεση, στρες και πολύ σωματική κούραση. Οι παίκτες σε αυτό το ριάλιτι κάνουν πολλές εργασίες.
Όταν ανακοίνωσες ότι θ’αποχωρήσεις από το παιχνίδι είπες “από την στιγμή που σταματάει να είναι διασκεδαστικό, θέλω ν’αποχωρήσω”. Τι ήταν αυτό που το έκανε να μην είναι διασκεδαστικό;
Σε ένα αγώνισμα ασυλίας έπαθα μια αρρυθμία και με τον διασώστη μας πήρε ένα 20λεπτο για να ξαναρθούν οι παλμοί μου. Σε συνδυασμό με τις εξετάσεις που έκανα πριν μπω στη Φάρμα, όπου στο τεστ κοπώσεως είδαμε μια αρρυθμία -και μου είχαν βάλει ένα holder για 24 ώρες- κατάλαβα ότι μάλλον έχω κάποιο θεματάκι όταν πιέζομαι και δεν το κρύβω με έπιασε ένας πανικός μέσα στο παιχνίδι. Οπότε επειδή και τα αγωνίσματα δεν ήταν λίγα στη Φάρμα, από το να κάθομαι να αγχώνομαι και να μιζεριάζω για το αν θα τα καταφέρω ή θα μου συμβεί κάτι στο αγώνισμα θεώρησα ότι το καλύτερο ήταν να μην ρισκάρω γιατί έχω και μια οικογένεια πίσω μου. Είναι καλό να γνωρίζουμε τα όρια μας και να μην τα ξεπερνάμε, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Τελικά η “Φάρμα” τι σου άφησε; Τι έμαθες ή τι θα θυμάσαι από εκεί;
Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ η φύση, το γεγονός ότι είχα την πολυτέλεια να ξυπνάω το πρωί ν’ ακούω τα πουλάκια, να βλέπω τις κοτούλες, να έχω 14 άτομα γύρω μου όπου μπορώ να τ’ αγκαλιάσω, να είμαστε άνετοι, να μην φοράμε μάσκα, να μοιράζομαι το φαγητό μου ήταν μια εξαιρετική πολυτέλεια. Έπειτα έμαθα πολλά πράγματα από το βιβλίο της Φάρμας, δοκίμασα τις αντοχές μου, έμαθα να πειθαρχώ σε τελείως διαφορετικές συνθήκες. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία!
Περάσαμε ένα δύσκολο και αποξενωμένο χειμώνα από ανθρώπους και αγαπημένες συνήθειες. Πως το διαχειρίστηκες αυτό;
Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι όλο αυτό μας έκανε καλό στην ουσία του. Ήρθαμε αντιμέτωποι με τους φόβους μας, τις αντοχές μας, αλλάξαμε συνήθειες, σταματήσαμε να κάνουμε την ρουτίνα μας. Αυτό το θεωρώ μεγάλη αναβάθμιση για τον πλανήτη. Στην αρχή, σταμάτησε όλος ο πλανήτης να λειτουργεί, δεν ήμουν μόνο εγώ ή εσύ, ήταν παγκόσμιο αυτό. Ο καθένας μας λοιπόν, ανάλογα με το τι έχει μέσα στο κεφάλι του για την ψυχή του, το εκμεταλλεύεται διαφορετικά! Για μένα ήταν μια ευκαιρία να κάνω πράγματα που στην ροή της καθημερινότητας μου δεν είχα την ευκαιρία να τα κάνω, να κάνω μεγαλύτερη ενδοσκόπηση, να κάνω τον διαλογισμό μου και πρωί και βράδυ χωρίς πίεση χρόνου, είχα περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου. Παίξαμε και κάποια επιτραπέζια, θυμηθήκαμε παλαιότερες στιγμές μας που ήταν μικρότερα και περνούσαμε χρόνο μαζί… Προσωπικά λοιπόν μου έκανε καλό και θεωρώ πως και σε όλη την ανθρωπότητα. Είχαμε την ευκαιρία να σκεφτούμε, τι κάναμε λάθος, γιατί φτάσαμε ως εδώ, αν πρέπει ν’ αλλάξουμε κάποια πράγματα. Βλέπω γύρω μου ότι ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι ζούσαμε σε μια τρέλα που δεν ήταν η κανονικότητα. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε πράγματα και αντιλήψεις!
Δυστυχώς ο κλάδος σας είναι από τους πιο ζημιωμένους οικονομικά από αυτή την κατάσταση. Αλήθεια ένας ηθοποιός θα μπορούσε να επιβιώσει αυτό το διάστημα, μόνο αν είχε ένα καλό “κομπόδεμα”;
Σίγουρα μόνο με ένα καλό κομπόδεμα, και σίγουρα οι ηθοποιοί που δεν έχουν οικογένεια και παιδιά. Γιατί αν είχες οικογένεια και παιδιά ήταν πολύ δύσκολο. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να σκεφτούμε εναλλακτικούς τρόπους για να βγάλουμε χρήματα. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να σκεφτούν κάποιοι αν έχουν επιλέξει τη σωστή δουλειά. Στο δικό μας επάγγελμα υπήρχε και ένας κορεσμός λόγω της κατάργησης της άδειας εξάσκησης επαγγέλματος. Βέβαια δεν νομίζω ότι είναι δύσκολα μόνο για το χώρο μας, άνθρωποι με μαγαζιά, οι μουσικοί, πολλοί κλάδοι αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα και πάλευαν να επιβιώσουν με το επίδομα των 534 ευρώ. Το δύσκολο στον κλάδο μας αν θες, ήταν πως επειδή είναι ένα δημιουργικό επάγγελμα, μας έλειψε και αυτό, αλλά πιστεύω πως ένας άνθρωπος δημιουργικός θα βρει τρόπους να είναι παντού δημιουργικός! Ήταν δύσκολα για όλους.
Είσαι μαμά δύο έφηβων αγοριών. Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και τι είναι αυτό που “ζηλεύεις” από την σημερινή νεολαία;
Δεν με παίρνει να μ’ ενοχλεί κάτι, έχω αφήσει τις δικές μου πεποιθήσεις και κάνω συνέχεια την αυτοκριτική μου όταν πάω να πω το “Α! Κοίτα τι κάνουν τώρα τα παιδιά!”. Είναι μια άλλη γενιά, έχουν μεγαλώσει σε έναν άλλο κόσμο και γρήγορα κατάλαβα ότι το να επικρίνω δεν έχει κανένα νόημα. Οπότε μόνο επικροτώ αυτά που κάνουν. Ακόμη και η ενασχόληση με το ίντερνετ, τα παιχνίδια μέσα από την οθόνη. Ήμουν αυτή που τους έλεγα ότι η ζωή δεν είναι μόνο μέσα στην οθόνη και έφτασα εγώ να τους ζητάω να μπουν να κάνουν το μάθημα τους στο σχολείο, τα ιδιαίτερα τους γιατί ήταν ο μόνος τρόπος. Οπότε τι να επικρίνω, έγινε η ανατροπή από μόνη της! Μου αρέσει πολύ η ειλικρίνεια και το θάρρος που έχει η νέα γενιά να λέει τη γνώμη της, να μην δίνει και πολύ σημασία όπως δίναμε εμείς στις πεποιθήσεις των γονιών μας. Πιστεύω πως είναι πολλές οι προσλαμβάνουσες που έχουν από το ίντερνετ, τα social που διαμορφώνουν πολύ εύκολα μια γνώμη και είναι καλό που ξεκολλάνε πολύ γρήγορα από αυτά που εμάς μας πήρε χρόνια για να βγάλουμε από το μυαλό μας. Αυτό λοιπόν το ζηλεύω στη νέα γενιά! Έχουν πολλά ερεθίσματα και έχουν γνώμη και γνώση που εμείς στην ηλικία τους δεν είχαμε!
Έχεις ασχοληθεί με την ενεργειακή διατροφή. Πως μπήκε στη ζωή σου και ποια τα οφέλη της; Πες μας δυο λόγια γι’αυτή.
Πριν αρκετά χρόνια το 2008, όταν άρχισα να κάνω η ίδια πράγματα για μένα, όπως βελονισμό, ρεφλεξολογία, άρχισα να ασχολούμαι με εναλλακτικές θεραπείες για το προσωπικό μου ώφελος γιατί σκεφτόμουν ότι έχω δύο παιδιά και θα ήθελα να είμαι εγώ καλά για να είναι και αυτά καλά μαζί μου. Στη συνέχεια η απώλεια ενός φίλου μου με έκανε να μπω πιο βαθιά σε αυτό. Έψαχνα τρόπους να τον βοηθήσω όσο ήταν στο νοσοκομείο και να μπορεί να τρέφεται σωστά και να είναι όλα βοηθητικά γύρω του, έτσι μπήκα στην ουσία των πραγμάτων. Τα τελευταία τρία χρόνια παρακολούθησα ένα μάθημα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο με εναλλακτικές θεραπείες αλλά και κάποια σεμινάρια για την ενεργειακή διατροφή. Ουσιαστικά, μαθαίνεις πως να φας, σε ποια εποχή να φας ένα τρόφιμο και να σε ωφελήσει! Άλλα τρόφιμα πρέπει να καταναλώνουμε την άνοιξη, άλλα τον χειμώνα, αλλιώς πρέπει να είναι μαγειρεμένη η τροφή μας τον χειμώνα και αλλιώς την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Μπήκα λοιπόν μέσα σε αυτό, αλλά ήδη εδώ και 12 χρόνια δεν καταναλώνω κρέας, τα δύο τελευταία χρόνια έχω βγάλει από τη διατροφή μου και το ψάρι, οπότε είμαι vegetarian. Δεν είμαι vegan γιατί θα φάω το κατσικίσιο τυράκι μου. Έχω δει διαφορά, πέρα από την διάθεση μου που εγώ το καταλαβαίνω, βλέπω τη διαφορά στα μάτια των άλλων! Είμαι σε αυτή την ηλικία που είμαι, είμαι ένας άνθρωπος που καπνίζω και έχω πιει και αρκετό αλκοόλ είναι η αλήθεια στη ζωή μου, παρολ’αυτά δεν έχει καταγραφεί αυτό ούτε στο πρόσωπο μου, ούτε στην ποιότητα του δέρματος μου. Μια σωστή διατροφή ωφελεί και το συναίσθημα μου και το νου μου. Κάνεις πιο σωστές επιλογές, πιστεύω ακράδαντα ότι “Είμαστε ότι τρώμε”! Όσο πιο συνειδητός είσαι σε αυτά που καταναλώνεις τόσο πιο συνειδητός είσαι σε όλα τα επίπεδα!
Πριν κάποια χρόνια ήσουν η πρώτη που κατήγγειλες δημόσια εργασιακή βία πολύ πριν τη Σοφία Μπεκατώρου. Άσχετα αν ο κόσμος ήταν έτοιμος να το δεχτεί ή όχι. Μετά την εξομολόγηση της Ζέτας Δούκα, ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα και η πρώτη σκέψη που έκανες;
“Τι ωραία! Τι ωραία! Τι ωραία! Επιτέλους ο κόσμος βρήκε τη δύναμη να μιλήσει”! Θεωρώ βοήθησε πάρα πολύ ότι ήταν κλειστά τα θέατρα. Χάρηκα πάρα πολύ, πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που πρέπει να λέμε την αλήθεια μας, δεν χρειάζεται να μας φοβίζει τίποτα και να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Δεν ενοχλήθηκα τότε που δεν υποστηρίχτηκα από τους ανθρώπους του κλάδου μου, το καταλαβαίνω απόλυτα πως όταν ο άλλος φοβάται μην χάσει το μεροκάματο, είναι φυσικό να μην βγαίνει να μιλήσει ανοιχτά. Το μόνο που με ενόχλησε είναι πως από τότε θα μπορούσε να είχε κινηθεί αυτό, γιατί είχα λάβει πάρα πολλά μηνύματα από ανθρώπους που δέχονταν βία και στη δουλειά και στην οικογένεια τους. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τους ακούσω και να τους ενθαρρύνω να μιλήσουν.Πλέον υπάρχει πιο οργανωμένη δράση με τηλέφωνα υποστήριξης, καταφύγια για γυναίκες που δέχονται βία και μπορούν να πάρουν τα παιδιά τους και να πάνε να προστατευτούν.
Υπήρξαν άνθρωποι από το χώρο που σε πίστεψαν και σε στήριξαν τότε; Ήταν μια εποχή “ξεσκαρταρίσματος” ανθρώπων τότε;
Φυσικά και υπήρξαν άνθρωποι που με πίστεψαν και με στήριξαν. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν ποια είμαι, ξέρουν πως δεν θα πήγαινα ποτέ να κάνω μήνυση ή να προκαλέσω τη δημοσιότητα. Δεν την προκάλεσα στο παρελθόν θα την προκαλούσα με ένα τέτοιο περιστατικό; Αν ήμουν ένας άνθρωπος που διψάει για δημοσιότητα θα το είχα εκμεταλλευτεί παλαιότερα. Υπήρχαν λοιπόν άνθρωποι που με πίστεψαν αλλά ήταν πολύ λίγοι που όταν ρωτήθηκαν για το περιστατικό δεν μπορούσαν να πάρουν ξεκάθαρα θέση. Εμένα δεν με ενδιέφερε αν ο κόσμος με πιστεύει, εμένα με ενδιέφεραν τα παιδιά μου, ο Χρήστος, οι πολύ κοντινοί μου φίλοι, η οικογένεια μου. Όσο για το “ξεσκαρτάρισμα” φυσικά και έγινε και πιστεύω ότι πλέον και άλλοι άνθρωποι θα συμφωνήσουν μαζί μου.
Η μεγαλύτερη κακοποίηση πιστεύεις, ήταν αυτή που δέχτηκες από τον συνάδελφο ή από την μη αποδοχή του κόσμου στα όσα σου συνέβησαν;
Η μεγαλύτερη κακοποίηση πιστεύω ήταν όλο αυτό που συνέβη μετά με τις εκπομπές και τα social. Γιατί δεν μου έφτανε μόνο αυτό που μου συνέβαινε, είχα και τις εκπομπές που του έκαναν αγιογραφίες, όλα αυτά που άκουγα και το τονίζω στις εκπομπές γιατί στα προσωπικά μηνύματα που δεχόμουν οι άνθρωποι είχαν καταλάβει. Αυτό λοιπόν ήταν η μεγαλύτερη κακοποίηση για εμένα γιατί δεν υπήρξε εξέλιξη. Δεν φτάσαμε τότε στο συμπέρασμα να πούμε ότι “αυτό δεν επιτρέπεται να γίνεται”. Συγκεκριμένα έβγαινε και έλεγε ότι δεν με χτύπησε αλλά κλότσησε την πόρτα και η πόρτα με χτύπησε. Πως έχεις το δικαίωμα να κλοτσάς την πόρτα κάποιου στο καμαρίνι; Τόσο πίσω είμαστε;
Πως το διαχειρίστηκες αυτό;
Με στωικότητα και υπομονή, περίμενα να περάσει γιατί είχα δυο παιδιά σε μια ηλικία που είχαν πρόσβαση στο ίντερνετ αλλά τα μάθαιναν και από φίλους τους στο σχολείο. Θυμάμαι έρχονταν από το σχολείο και με ρωτάγαμε “τι γίνεται μαμά, γιατί δεν τελειώνει αυτή η υπόθεση;” και τους έλεγα ότι βλέπετε εγώ δεν μιλάω, δεν βγαίνω, δεν δίνω συνέχεια. Ήταν τραγικό.
Αυτό που υποστήριξαν όλοι οι συνάδελφοι σου, ήταν το γεγονός πως εάν μίλαγες πιο παλιά θα έχανες τη δουλειά σου ή δεν θα υπήρχαν μελλοντικές προτάσεις. Εσύ και μίλησες και δεν έγιναν αποδεκτά τα όσα είπες. Στο κομμάτι της δουλειάς αντιμετώπισες αυτά που οι συνάδελφοι σου φοβούνταν; Είχες προτάσεις μετά;
Δεν είναι ότι δεν είχα προτάσεις για θέατρο. Δεν σου κρύβω όμως ότι πολλές φορές πέρασε από το μυαλό μου το γεγονός ότι είμαι τηλεοπτικά εκτός τόσο καιρό αν οφείλεται σε αυτό και στο λέω πολύ ειλικρινά. Δεν θέλω όμως να σκέφτομαι έτσι. Δεν μπορώ να ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι επιχειρηματίες ή οι σκηνοθέτες, εγώ συνέχισα να δουλεύω στο θέατρο. Το γεγονός ότι δεν είχα τηλεοπτικές προτάσεις, ίσως να επηρεάστηκε από αυτό ίσως και όχι.
Όλα τα χρόνια που είσαι στο χώρο, δεν έχεις απασχολήσει τα ΜΜΕ, ήταν επιλογή σου να είσαι πιο low profile;
Πιστεύω δεν μου βγαίνει εμένα να το κάνω αυτό, να διαφημίζω την προσωπική μου ζωή. Θα δώσω συνεντεύξεις όταν είμαι σε μια δουλειά και θα έχω πράγματα να πω. Δεν το είχα ποτέ ανάγκη, στο παρελθόν δεχόμουν και τηλεφωνήματα από παπαράτσι να έρθουν να με τραβήξουν μια φωτογραφία αλλά δεν μου λέει κάτι εμένα αυτό. Έπαιξε ρόλο επίσης ότι ήταν κάτι που δεν το είχε ούτε ο πρώην σύζυγος μου, ο Χρήστος, επομένως δεν μας οδήγησε ποτέ εκεί η κατάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό.
Το καλοκαίρι θα σε δούμε κάπου; Θα συμμετάσχεις σε κάποια παράσταση ή σε κάποιο σήριαλ;
Έχουμε ξεκινήσει ήδη πρόβες, με την παράσταση “Άγρια Δύση” το έργο του Θοδωρή Αθερίδη που έχει ανεβάσει και ο ίδιος στο παρελθόν με τη Ρένια Λουιζίδου. Είμαστε μια πολύ ωραία ομάδα με τον Τόνυ Δημητρίου, τη Μαρίνα Σαμάρκου και τον Γιάννη Φραγκίσκο, το σκηνοθετεί ο Αντώνης Κρόμπας και θα κάνουμε περιοδεία στα ελληνικά νησιά και όχι μόνο. Έχω πολύ ενθουσιασμό που θα βρεθώ στα νησιά μας και η αλήθεια είναι πως στο παρελθόν με περιοδείες δεν έχω πάει σε τόσα πολλά νησιά. Θα έρθουμε σε επαφή με το κοινό μας, θα επικοινωνήσουμε, θα συναναστραφούμε θα πάνε όλα καλά! Έχω πολύ θετική σκέψη και ενέργεια.
Για σήριαλ δεν έχω κάτι ανακοινώσιμο αλλά δεν το αποκλείω κιόλας!
